Спа́рта

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Спа́рта
Р. Спа́рты
Д. Спа́рце
В. Спа́рту
Т. Спа́ртай
Спа́ртаю
М. Спа́рце

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Спа́рта ист. Спа́рта, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спарта (гістар.) 4/65; 5/469; 8/370, 495; 10/10

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Спарта

т. 15, с. 98

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Спа́рта ж. гіст. Spárta n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Спа́рта ‘драсён, Polygonum L.’ (Мат. Гом.). Відаць, да спор 1, але словаўтварэнне няяснае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лакедэмон, гл. Спарта

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ЛАКЕДЭМО́Н

(Lakedaimōn),

тое, што Спарта.

т. 9, с. 107

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ЛАКАНІ́Я

(Lakōnia),

Лаканіка, паўднёва-ўсходняя вобласць п-ва Пелапанес у Стараж. Грэцыі на мяжы з Аргалідай і Аркадыяй на Пн, Месеніяй на 3. У 12 ст. да н.э. заваявана дарыйцамі, якія на яе тэрыторыі заснавалі дзяржаву Спарта (афіц. назва Лакедэмон). Назвы Л., Лакедэмон, Спарта часта выкарыстоўваюцца як сінонімы. Паводле паданняў жыхары Л. былі вядомы дакладнасцю і сцісласцю мовы — лаканізмам.

т. 9, с. 106

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спарта́нец

(ад гр. Sparte = Спарта)

1) грамадзянін старажытнагрэчаскай дзяржавы Спарты, жыхары якой вызначаліся суровым спосабам жыцця, вынослівасцю і цярплівасцю;

2) перан. чалавек, які адмаўляецца ад раскошы, вядзе суровы спосаб жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)