спалуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. гл. спалучыцца.

2. Дастасоўвацца адно да другога, гарманіраваць.

У карціне ўдала спалучаюцца святло і цені.

3. Уступаць у сувязь, уваходзіць у спалучэнне.

Прыметнікі спалучаюцца з назоўнікамі.

4. Служыць працягам адно другога; злучацца.

Два пакоі спалучаюцца са спальняй.

|| наз. спалучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спалуча́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. спалуча́ецца спалуча́юцца
Прошлы час
м. спалуча́ўся спалуча́ліся
ж. спалуча́лася
н. спалуча́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спалуча́цца несов.

1. сочета́ться, соединя́ться;

2. сопряга́ться;

3. страд. сочета́ться, соединя́ться; сопряга́ться; см. спалуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спалуча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да спалучыцца.

2. Гарманіраваць, адпавядаць адно другому. Як прыгожа спалучаюцца колеры. «Работніца і сялянка». Гляджу, як ільны на прасторах сінеюць, Як неба блакіт спалучаецца з полем. Хведаровіч.

3. Уступаць у сувязь, уваходзіць у спалучэнне. З колькаснымі лічэбнікамі два, тры, чатыры і г. д. зборныя назоўнікі не спалучаюцца. Граматыка.

4. Мець сувязь, служыць працягам адно другога; злучацца. Крама Раманюка спалучалася з пакоямі цесцевага дома. Карпюк.

5. Зал. да спалучаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спалуча́цца sich verbínden*, sich veréinigen; (zusámmen)pássen vi (падыходзіць, пасаваць);

адно́ не спалуча́ецца з другі́м eins passt nicht zum ánderen, eins reimt sich nicht mit dem ánderen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спалучы́цца, -лучу́ся, -лу́чышся, -лу́чыцца; зак.

Злучыцца адначасова, аб’яднацца ва ўзаемнай адпаведнасці.

|| незак. спалуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. спалучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сопряга́ться возвр., страд. спалуча́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

collocate [ˈkɒləkeɪt] v. ling. спалуча́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спалучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. спалу́чыцца спалу́чацца
Прошлы час
м. спалучы́ўся спалучы́ліся
ж. спалучы́лася
н. спалучы́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час спалучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

совокупля́ться

1. (о половом акте) савакупля́цца; (о животных — ещё) спаро́ўвацца;

2. (соединяться) уст. спалуча́цца;

3. страд. спалуча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)