спавіва́ч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спавіва́ч спавівачы́
Р. спавівача́ спавівачо́ў
Д. спавівачу́ спавівача́м
В. спавіва́ч спавівачы́
Т. спавівачо́м спавівача́мі
М. спавівачы́ спавівача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спавіва́ч, -ча́ м. (повивальная лента) свива́льник, повива́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спавіва́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў і спаві́віч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгі вузкі пояс, якім спавіваюць маленькіх дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спавіва́ч м. Wíckelband n -es, -bänder (стужка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спаві́віч, ‑а і спавіва́ч, ‑а, м.

Доўгая вузкая палоска тканіны, якой спавіваюць маленькіх дзяцей. / у вобразным ужыв. Зямля мая, ты круцішся вякамі — Няўжо не можаш выкруціцца ты? Ты ў спрасаванай атмасферы хмарышся, Спрабуючы парваць спавівачы... Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Спавіва́ч ‘доўгая вузкая палоска тканіны, якой спавіваюць маленькіх дзяцей’ (ТСБМ, Сцяшк., Сл. ПЗБ), спаві́віч ‘тс’ (Касп.); іншыя дыялектныя назвы: спаве́яч (Мат. Гом.), спаві́вач (ТС), спавіва́льнік (Шатал.), спаві́ч (Жыв. сл.); апошняе таксама ‘палатно, якім пакрывала кума дзіця ў час хрышчэння’ (нараўл., Арх. ГУ). Да спавіць, спавіваць (ТСБМ, Ласт., Шымк. Собр., Байк. і Некр., Касп.) < па‑віць. Тая ж семантыка ў рус. сповива́льник чэш. povijan і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спаві́віч м., см. спавіва́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свива́льник спаві́віч, -ча м., спавіва́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

повива́льник разг. спаві́віч, -ча м., спавіва́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

swaddle

[ˈswɑ:dəl]

1.

v.t.

1) спавіва́ць

2) ту́га абкру́чваць (палатно́м, бінто́м)

2.

n.

спавіва́льнік -а, спавіва́ч -а́ m.; бінт -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)