сопе́рник сапе́рнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сапе́рнік м. сопе́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сапе́рнік ’той, хто імкнецца перамагчы каго-небудзь, дабіваючыся адной і той жа мэты’ (ТСБМ). Рус. сопе́рник, ст.-рус. супьрь, польск. sąpierz, чэш. soupeř ’праціўнік’, славац. súper, серб.-харв. су́па̑рни̑к ’тс’, славен. sọ̑pər, zọ̑pər ’насустрач’. Ад *супьрь або *супьрьн‑, якія ў сваю чаргу ад *sǫ‑ ’с’ і *pertі ’біць, цясніць, упірацца’ (гл. перці) (Праабражэнскі, 2, 357; Фасмер, 3, 718; Махэк₂, 495).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

предполага́емый прил. які́ (што) ма́ецца (ма́е) быць, які́ (што) ма́ецца на ўва́зе; (предположенный) меркава́ны; які́ (што) ме́ўся (меў) быць, які́ (што) ме́ўся на ўва́зе; (вероятный, возможный) магчы́мы;

предполага́емая добы́ча у́гля́ меркава́ная здабы́ча ву́галю;

предполага́емая пое́здка меркава́ная пае́здка, пае́здка, яка́я (што) ма́е быць (ма́ецца), пае́здка, яка́я (што) ма́ецца на ўва́зе;

предполага́емый сопе́рник магчы́мы сапе́рнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)