солда́т салда́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Рабочий и солдат» (газ.) 5/55; 9/7, 630

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Рабочий и солдат»

т. 13, с. 187

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

жаўне́р м., уст. солда́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ци́рик (монгольский солдат) цы́рык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ако́пнік м., воен. разг. (окопный солдат) око́пник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́рык м. (монгольский солдат) ци́рик

цыры́к межд. чири́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салда́т м., прям., перен. солда́т;

лясны́я ~ты — лесны́е солда́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Салда́т ’радавы ваеннаслужачы сухапутнага войска’ (ТСБМ, Бяльк.). З рус. солда́т ’тс’, якое вядома з 1515 г.; запазычана праз зах.-еўр. мовы (ням. Soldat, франц. soldat і г. д. з італ. soldato ад soldare ’наймаць’); Праабражэнскі, 2, 352; Клюге, 568; Фасмер, 3, 709. З рус. і салдафо́н ’ваенны, інтарэсы якога не выходзяць за межы вузкапрафесійных заняткаў і ведаў; грубы, абмежаваны, некультурны чалавек’ (ТСБМ); у рус. з солдат пад уплывам уласнага імя Агафон, гл. Фасмер, там жа. Ст.-бел. салдатъ (1710 г.) з той жа крыніцы (Булыка, Лекс. запазыч., 63).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пало́нны

1. прил. пле́нный;

п. салда́т — пле́нный солда́т;

2. в знач. сущ. пле́нный, пле́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)