смірна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
смірна смірней -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смі́рна

‘смала’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. смі́рна
Р. смі́рны
Д. смі́рне
В. смі́рну
Т. смі́рнай
смі́рнаю
М. смі́рне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смі́рна I нареч., воен. (команда) сми́рно

смі́рна II ж., мн. нет, уст. (смола) сми́рна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смі́рна ​1, прысл.

Навыцяжку, не варушачыся і не размаўляючы (пра стойку пры камандзе). Стаяла некалькі вінтовак, састаўленых у козлы, чатыры паліцаі пры ўваходзе партызан зам[е]рлі па стойцы «смірна». Навуменка.

смі́рна ​2, ‑ы, ж.

Пахучая смала.

[Грэч. smyrna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смірна

т. 15, с. 55

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Смі́рна ж гл Ізмір

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

смі́рна! прысл вайск (каманда) Áchtung! stíllgestanden!; stillgesessen! (у кавалерыі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сми́рна (смола) уст. смі́рна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сми́рно нареч.

1. воен. смі́рна! зважа́й!;

2. (спокойно) ці́ха, спако́йна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stíllgestanden!

(каманда) зважа́й!, смі́рна!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)