смуглава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. смуглава́ты смуглава́тая смуглава́тае смуглава́тыя
Р. смуглава́тага смуглава́тай
смуглава́тае		 смуглава́тага смуглава́тых
Д. смуглава́таму смуглава́тай смуглава́таму смуглава́тым
В. смуглава́ты (неадуш.)
смуглава́тага (адуш.)		 смуглава́тую смуглава́тае смуглава́тыя (неадуш.)
смуглава́тых (адуш.)
Т. смуглава́тым смуглава́тай
смуглава́таю		 смуглава́тым смуглава́тымі
М. смуглава́тым смуглава́тай смуглава́тым смуглава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смуглава́ты смуглова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смуглава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і смуглявы. А Ніна спіць. Як міла раскінула яна свае тонкія ручкі, як хораша ёй са смуглаватым румянцам першага вясновага загару!.. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смуглова́тый смуглава́ты, смугля́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смугля́вы, -ая, -ае.

Пра скуру твару, цела: злёгку смуглы; смуглаваты.

Смуглявыя рукі.

С. хлапец.

|| наз. смугля́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смугля́вы, ‑ая, ‑ае.

Злёгку смуглы; смуглаваты. Смуглявы тварык. □ На смуглявую, чыстую, дзявочай свежасці скуру брытву браць трэба было самую вострую. Карпюк. // Які мае такую скуру. І вось выходзіць хлопец статны, Крыху смуглявы, малады, Танкіст і песе[ннік] выдатны, І сам прыгожы, хоць куды. Колас. Мікола сапраўды нагадваў цыгана — такі ён быў чорны, смуглявы. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)