Злёгку смуглы; смуглаваты. Смуглявы тварык. ▪ На смуглявую, чыстую, дзявочай свежасці скуру брытву браць трэба было самую вострую.Карпюк.// Які мае такую скуру. І вось выходзіць хлопец статны, Крыху смуглявы, малады, Танкіст і песе[ннік] выдатны, І сам прыгожы, хоць куды.Колас.Мікола сапраўды нагадваў цыгана — такі ён быў чорны, смуглявы.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)