сме́ртны, -ая, -ае.

1. Які канчаецца смерцю.

С. выпадак.

2. Такі, які павінен памерці.

Усякі чалавек с.

Нам, смертным (наз.), не ўсё ўдаецца.

3. Які вядзе да смерці, пазбаўляе жыцця.

С. прысуд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сме́ртны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сме́ртны сме́ртная сме́ртнае сме́ртныя
Р. сме́ртнага сме́ртнай
сме́ртнае		 сме́ртнага сме́ртных
Д. сме́ртнаму сме́ртнай сме́ртнаму сме́ртным
В. сме́ртны (неадуш.)
сме́ртнага (адуш.)		 сме́ртную сме́ртнае сме́ртныя (неадуш.)
сме́ртных (адуш.)
Т. сме́ртным сме́ртнай
сме́ртнаю		 сме́ртным сме́ртнымі
М. сме́ртным сме́ртнай сме́ртным сме́ртных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сме́ртны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сме́ртны сме́ртная сме́ртнае сме́ртныя
Р. сме́ртнага сме́ртнай
сме́ртнае		 сме́ртнага сме́ртных
Д. сме́ртнаму сме́ртнай сме́ртнаму сме́ртным
В. сме́ртны (неадуш.)
сме́ртнага (адуш.)		 сме́ртную сме́ртнае сме́ртныя (неадуш.)
сме́ртных (адуш.)
Т. сме́ртным сме́ртнай
сме́ртнаю		 сме́ртным сме́ртнымі
М. сме́ртным сме́ртнай сме́ртным сме́ртных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сме́ртны

1. прил. (подверженный смерти) сме́ртный;

чалаве́к с. — челове́к сме́ртен;

2. в знач. сущ. сме́ртный;

◊ про́сты с. — просто́й сме́ртный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сме́ртны, ‑ая, ‑ае.

1. Які канчаецца смерцю, звязаны са смерцю. Смертны выпадак. Смертны час. // Прызначаны для памёршага. Смертны саван. Смертнае адзенне. Смертная пасцель. // Які служыць прыкметай памірання, звязаны са смерцю. Смертная агонія. Смертныя хрыпы.

2. Такі, які не можа жыць вечна, павінен памерці. Чалавек смертны. // у знач. наз. сме́ртны, ‑ага, м.; сме́ртная, ‑ай, ж. Чалавек. Гэта нас, смертных, абміне такі лёс. А вас, факт, успомняць. Пальчэўскі.

3. Такі, які пазбаўляе жыцця, вядзе да смерці. Смертная кара. Смертны прыгавор. □ [Брыль:] — Ён жа [саюз] абараніў нас ад навалы белых армій і іх саюзнікаў, замежнай буржуазіі, што ў смертнай схватцы прабавала задушыць нас. Колас.

•••

Просты смертны — звычайны чалавек, які нічым не вызначаецца.

Смертны грэх гл. грэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сме́ртны

1. stérblich, Tódes-, Stérbe-;

чалаве́к сме́ртны der Mensch ist stérblich;

2. у знач наз м Stérbliche (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mortal​1 [ˈmɔ:tl] n. сме́ртны;

a mere/an ordinary mortal про́сты сме́ртны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

śmiertelnik

м. смяротны, смертны;

zwykły śmiertelnik — просты смяротны (смертны)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stérblich

a сме́ртны, смяро́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сме́ртный

1. (подверженный смерти) сме́ртны;

челове́к сме́ртен чалаве́к сме́ртны;

2. сущ. сме́ртны, -нага м.;

просто́й сме́ртный про́сты сме́ртны;

3. (относящийся к смерти) смяро́тны;

сме́ртный час смяро́тны час;

4. (причиняющий смерть) смяро́тны;

сме́ртная казнь смяро́тная ка́ра;

сме́ртный пригово́р смяро́тны прысу́д;

5. перен. (смертельный) смяро́тны; страшэ́нны;

сме́ртная ску́ка смяро́тная нуда́;

сме́ртный слу́чай офиц. смяро́тны вы́падак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)