смаль, -і, ж. (разм.).

Гар, гарэлае.

Пахне смаллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сма́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. сма́ль
Р. сма́лі
Д. сма́лі
В. сма́ль
Т. сма́ллю
М. сма́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смаль ж., см. гар

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смаль, ‑і, ж.

Разм. Гарэлае, гар. Вецер нёс дым: пахла падгарэлай бульбай і смаллю. Пташнікаў. Ад яе кофты і валасоў пахла смаллю. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смаль ж разм Brándgeruch m -(e)s;

па́хла смаллю es roch brándig [nach Brand]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Смаль ‘пах гару’ (Нас., Гарэц., Касп., Бяльк.), ‘смала ў люльцы’ (Бяльк.), сма́лінь ‘гар’ (Нар. сл.), смы́лінь ‘тс’ (Нар. лекс.), сма́ліна ‘тс’ (Нас.). Да смалі́ць (гл.) з рознымі суфіксамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смаль Іван Трафімавіч

т. 15, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

смоль ж

1. гл смала;

2. гл смаляк;

3. гл смаль;

4. перан (пра чорныя валасы) péchschwarzes Haar

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Му (з дзіцячай мовы) ’карова’ (ТС). Гукапераймальнае (Смаль–Стоцкі, Прыміт.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spalenizna

spalenizn|a

ж.

1. гар; смаль;

czuć ~ę — пахне гарэлым;

2. пажарышча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)