слязі́сты, -ая, -ае.

Які выдзяляе слёзы.

Слязістыя вочы.

|| наз. слязі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слязі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слязі́сты слязі́стая слязі́стае слязі́стыя
Р. слязі́стага слязі́стай
слязі́стае		 слязі́стага слязі́стых
Д. слязі́стаму слязі́стай слязі́стаму слязі́стым
В. слязі́сты (неадуш.)
слязі́стага (адуш.)		 слязі́стую слязі́стае слязі́стыя (неадуш.)
слязі́стых (адуш.)
Т. слязі́стым слязі́стай
слязі́стаю		 слязі́стым слязі́стымі
М. слязі́стым слязі́стай слязі́стым слязі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слязі́сты (о глазах) слезя́щийся, слезоточа́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слязі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які выдзяляе слёзы; які хварэе на слёзацячэнне. Хутка ўсе пайшлі на работу, у бараку засталіся толькі Федзя з маці ды старая сербка з сівай галавой і слязістымі вачыма. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слезоточа́щий слёзатачы́вы, слязі́сты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слезоточи́вый слёзатачы́вы, слязі́сты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слезя́щийся прил. слязі́сты, слязлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tríefend

a

1) мо́кры наскро́зь

2) слязі́сты, гнаі́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

łzawiący

1. слязісты; слязлівы;

2. слёзацечны;

gaz łzawiący — слёзацечны газ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слязлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які часта плача (пра чалавека), схільны да слёз. Слязлівае дзіця. □ Заўсёды злодзей пад судом слязлівы. Корбан. / у перан. ужыв. Зашумела слязлівая восень — І закрылася хмарамі просінь. Журба. // Які выказвае схільнасць да слёз; плаксівы. Слязлівы тон. □ Да камісара Кінуўшыся хутка,.. Я голасам слязлівым і цянюткім Прасіў яго: — Вазьмі мяне з сабой!.. Хведаровіч.

2. Які выклікае жаласць, спачуванне. Голас мой часта зрываўся, сіпкі сціскалі горла — расказ быў слязлівы, жаласлівы, варты хіба толькі спачування. Мыслівец. // Чуллівы. Дзеянне разгортваецца ў.. [апавяданні] марудна, шмат слязлівай сентыментальнасці. С. Александровіч.

3. Разм. З слязамі, напоўнены слязамі; слязісты (пра вочы). [Кабыла] павярнула галаву і зірнула сумнымі слязлівымі вачыма. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)