Слыхавыя апараты 9/597

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

слыхавыя костачкі

т. 15, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

слыхавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слыхавы́ слыхава́я слыхаво́е слыхавы́я
Р. слыхаво́га слыхаво́й
слыхаво́е		 слыхаво́га слыхавы́х
Д. слыхаво́му слыхаво́й слыхаво́му слыхавы́м
В. слыхавы́ (неадуш.)
слыхаво́га (адуш.)		 слыхаву́ю слыхаво́е слыхавы́я (неадуш.)
слыхавы́х (адуш.)
Т. слыхавы́м слыхаво́й
слыхаво́ю		 слыхавы́м слыхавы́мі
М. слыхавы́м слыхаво́й слыхавы́м слыхавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зро́кава-слыхавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зро́кава-слыхавы́ зро́кава-слыхава́я зро́кава-слыхаво́е зро́кава-слыхавы́я
Р. зро́кава-слыхаво́га зро́кава-слыхаво́й
зро́кава-слыхаво́е		 зро́кава-слыхаво́га зро́кава-слыхавы́х
Д. зро́кава-слыхаво́му зро́кава-слыхаво́й зро́кава-слыхаво́му зро́кава-слыхавы́м
В. зро́кава-слыхавы́ (неадуш.)
зро́кава-слыхаво́га (адуш.)		 зро́кава-слыхаву́ю зро́кава-слыхаво́е зро́кава-слыхавы́я (неадуш.)
зро́кава-слыхавы́х (адуш.)
Т. зро́кава-слыхавы́м зро́кава-слыхаво́й
зро́кава-слыхаво́ю		 зро́кава-слыхавы́м зро́кава-слыхавы́мі
М. зро́кава-слыхавы́м зро́кава-слыхаво́й зро́кава-слыхавы́м зро́кава-слыхавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

механарэцэ́птары

[ад механ(ічны) + рэцэптары]

рэцэптары, якія ўспрымаюць механічныя раздражненні (асязальныя датыкальныя, болевыя, слыхавыя і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

aural [ˈɔ:rəl] adj.

1. вушны́

2. слыхавы́;

aural and visual images слыхавы́я і зро́кавыя во́бразы;

aural comprehension tests тэ́сты на слыхаво́е ўспрыма́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

halucynacja

halucynacj|a

ж. галюцынацыя;

~e słuchowe — слыхавыя галюцынацыі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слых, -у, м.

1. Адно з пяці знешніх пачуццяў, якое дае магчымасць успрымаць гукі.

Органы слыху.

2. Здольнасць правільна ўспрымаць і аднаўляць музычныя гукі.

Абсалютны с.

Падбіраць музыку на слых.

3. Вестка, гаворка пра каго-н., звычайна нічым яшчэ не падмацаваная.

Сярод людзей пра гэта пайшоў нядобры с.

◊

Ні слыху ні дыху (разм.) — няма ніякіх вестак.

|| прым. слыхавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Слыхавыя органы.

С. апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

БАРАБА́ННАЯ ПЕРАПО́НКА,

тонкая, эластычная мембрана ў вуху наземных пазваночных жывёл і чалавека. Аддзяляе вонкавы слыхавы праход ад барабаннай поласці. Гал. функцыя — перадача гуку і яго ўзмацненне. Гукавыя хвалі, дасягаючы барабаннай перапонкі, надаюць ёй ваганне, якое праз слыхавыя костачкі перадаецца ўнутранаму вуху.

т. 2, с. 285

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

слыхавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да слыху (у 1 знач.). Слыхавыя органы. Слыхавое ўспрыманне. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе слыху. Слыхавая сувязь. Слыхавы дыктант. // Які звязан з успрыманнем гучання мастацкага твора. У вершы [М. Танка «Канцэрт у сене»] што ні радок, то пэўны, адметны слыхавы вобраз. Рагойша.

2. Які служыць для слухання, дае магчымасць слухаць. Слыхавы апарат. Слыхавая трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)