слупкава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
слупкава́ты |
слупкава́тая |
слупкава́тае |
слупкава́тыя |
| Р. |
слупкава́тага |
слупкава́тай
слупкава́тае |
слупкава́тага |
слупкава́тых |
| Д. |
слупкава́таму |
слупкава́тай |
слупкава́таму |
слупкава́тым |
| В. |
слупкава́ты (неадуш.)
слупкава́тага (адуш.) |
слупкава́тую |
слупкава́тае |
слупкава́тыя (неадуш.)
слупкава́тых (адуш.) |
| Т. |
слупкава́тым |
слупкава́тай
слупкава́таю |
слупкава́тым |
слупкава́тымі |
| М. |
слупкава́тым |
слупкава́тай |
слупкава́тым |
слупкава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
слупкава́ты мин., бот. сто́лбчатый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слупкава́ты, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які складаецца з даўгаватых клетак ці крышталяў, размешчаных у вертыкальным напрамку. Слупкаватая ткапка. Слупкаватая будова міне ралу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сто́лбчатый мин., бот. слупкава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)