сле́дчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. гл. следства.

2. Службовая асоба, якая вядзе следства.

|| прым. сле́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сле́дчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сле́дчы сле́дчая сле́дчае сле́дчыя
Р. сле́дчага сле́дчай
сле́дчае		 сле́дчага сле́дчых
Д. сле́дчаму сле́дчай сле́дчаму сле́дчым
В. сле́дчы (неадуш.)
сле́дчага (адуш.)		 сле́дчую сле́дчае сле́дчыя (неадуш.)
сле́дчых (адуш.)
Т. сле́дчым сле́дчай
сле́дчаю		 сле́дчым сле́дчымі
М. сле́дчым сле́дчай сле́дчым сле́дчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сле́дчы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. сле́дчы сле́дчыя
Р. сле́дчага сле́дчых
Д. сле́дчаму сле́дчым
В. сле́дчага сле́дчых
Т. сле́дчым сле́дчымі
М. сле́дчым сле́дчых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сле́дчы

1. прил. сле́дственный;

2. в знач. сущ. сле́дователь м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сле́дчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да следства. Следчыя матэрыялы. // Які вядзе следства. Лепшыя работнікі нашых следчых органаў ламалі галовы пад усёй гэтай справай. Чорны.

2. у знач. наз. сле́дчы, ‑ага, м. Службовая асоба, якая вядзе следства. Пятроў некалі быў следчым раённай пракуратуры. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

следчы

т. 15, с. 5

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сле́дчы м. юрыд. Untersúchungsführer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сле́дства, -а, н.

Высвятленне органамі юстыцыі абставін, звязаных са злачынствам.

Весці с.

|| прым. сле́дчы, -ая, -ае.

Следчыя органы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сле́дчы ‘хто вядзе следства’ (ТСБМ). Крукоўскі (Уплыў, 119) безпадстаўна лічыць калькай рус. сле́дователь, параўн. польск. śledczy ‘тс’ і іншыя назвы службовых асоб, шырока вядомыя ў Вялікім княстве Літоўскім і ў Рэчы Паспалітай (ст.-бел. ловчий ‘арганізатар вялікакняжацкага палявання’, крайчий ‘прыдворны, які разразаў ежу, што падавалася вялікаму князю’, а таксама створанае па гэтай мадэлі мостовничий, сокольничий і пад.). Параўн. і народнае следзі́ць ‘асочваць’: пошлі следзщь по следам, то нашлі (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аператы́ўна-сле́дчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аператы́ўна-сле́дчы аператы́ўна-сле́дчая аператы́ўна-сле́дчае аператы́ўна-сле́дчыя
Р. аператы́ўна-сле́дчага аператы́ўна-сле́дчай
аператы́ўна-сле́дчае		 аператы́ўна-сле́дчага аператы́ўна-сле́дчых
Д. аператы́ўна-сле́дчаму аператы́ўна-сле́дчай аператы́ўна-сле́дчаму аператы́ўна-сле́дчым
В. аператы́ўна-сле́дчы (неадуш.)
аператы́ўна-сле́дчага (адуш.)		 аператы́ўна-сле́дчую аператы́ўна-сле́дчае аператы́ўна-сле́дчыя (неадуш.)
аператы́ўна-сле́дчых (адуш.)
Т. аператы́ўна-сле́дчым аператы́ўна-сле́дчай
аператы́ўна-сле́дчаю		 аператы́ўна-сле́дчым аператы́ўна-сле́дчымі
М. аператы́ўна-сле́дчым аператы́ўна-сле́дчай аператы́ўна-сле́дчым аператы́ўна-сле́дчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)