сла́віцца, сла́ўлюся, сла́вішся, сла́віцца; незак.

1. чым або са словам «як». Мець шырокую вядомасць у якіх-н. адносінах.

Горад славіцца сваімі паркамі.

Ён славіўся як аматар рыбалкі.

2. Праслаўляцца, ушаноўвацца.

У песнях славіцца наш беларускі край.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́віцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сла́ўлюся сла́вімся
2-я ас. сла́вішся сла́віцеся
3-я ас. сла́віцца сла́вяцца
Прошлы час
м. сла́віўся сла́віліся
ж. сла́вілася
н. сла́вілася
Загадны лад
2-я ас. сла́ўся сла́ўцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час сла́вячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сла́віцца несов.

1. сла́виться; (быть известным в качестве кого-л.) слыть;

сваёй рабо́тай ён с. на ўвесь го́рад — свое́й рабо́той он сла́вится на весь го́род;

ён с. як паэ́т — он слывёт поэ́том;

2. страд. сла́виться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́віцца, сла́ўлюся, сла́вішся, сла́віцца; незак.

1. (звычайна чым або са словам «як»). Мець славу, шырокую вядомасць у якіх‑н. адносінах. Стары Даніла славіўся на цэлую ваколіцу сваімі вырабамі: вёдрамі, начоўкамі, цабэркамі і лыжкамі, якія выходзілі з яго рук моцныя, гладкія. Бядуля. Міхайлаў славіўся як аматар смелых рашэнняў і шырокіх маштабаў. Карпаў. Цяпер гэты калгас [«Рассвет»] славіцца на ўвесь Савецкі Саюз. Паслядовіч. // Вызначацца чым‑н. (звычайна адмоўным). Палагея .. мела не зусім чыстую рэпутацыю і, апрача таго, славілася сваёй сварлівасцю. Шамякін.

2. Усхваляцца, праслаўляцца, ушаноўвацца. Слаўся, радзіма мая, за пачын Цяжкага шляху на Марс! Смагаровіч. Паслухай, Як соладка Славіцца шчасце У кожнай Аргана трубе! Кірэенка.

3. Зал. да славіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́віцца berühmt [bekánnt] sein (чым-н für A, durch A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сла́виться

1. сла́віцца;

2. страд. сла́віцца; нясла́віцца, га́ньбіцца; см. сла́вить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знясла́віцца, -сла́ўлюся, -сла́вішся, -сла́віцца; зак.

Зняславіць, зганьбіць сябе.

І трэба ж гэтак з.

|| незак. знеслаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́блесны, -ая, -ае (высок.).

Які вызначаецца доблесцю, славай; які славіцца подзвігамі, адважны.

Доблесная праца.

Доблесна (прысл.) змагаўся за радзіму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́ндар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Майстар па вырабе драўлянага посуду (бочак, дзежак, цэбраў і пад.).

Гэта вёска славіцца бондарамі.

|| прым. бо́ндарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абяссла́віцца, ‑слаўлюся, ‑славішся, ‑славіцца; зак.

Тое, што і зняславіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)