скрести́ несов. скрэ́бці;

◊

ко́шки скребу́т на се́рдце ко́шкі скрабу́ць на сэ́рцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скра́баць несов., разг. цара́пать, скрести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкра́баць несов., разг. скрести́, цара́пать; (ногами) ша́ркать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрэ́бці несов.

1. скрести́, скобли́ть;

с. падло́гу — скрести́ (скобли́ть) пол;

2. (морковь и т.п.) чи́стить, очища́ть;

с. бу́льбу — чи́стить карто́фель;

3. (чем-л. тонким, острым) скрести́, цара́пать;

с. но́гцямі — скрести́ (цара́пать) ногтя́ми;

4. (скребя, производить шум) скрести́сь, цара́паться;

5. безл., перен. скрести́;

◊ на сэ́рцы (душы́) ко́шкі скрабу́ць — на се́рдце (душе́) ко́шки скребу́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрэ́баць несов., разг.

1. цара́пать, скрести́;

2. ша́ркать;

с. бо́тамі — ша́ркать сапога́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заскрэ́бці сов.

1. (начать скрести) заскрести́;

з. нажо́м па шкле — заскрести́ ножо́м по стеклу́;

2. (начать скрестись) заскрести́сь;

мыш ~рэ́бла — мышь заскребла́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скрэ́бці ‘драпаць’, ‘здзіраць, счышчаць’, ‘чысціць, абчышчаць (гародніну, рыбу)’, ‘чухаць’, ‘стругаць’, ‘трывожыць, непакоіць’. (ТСБМ, Касп., Шат., Сл. ПЗБ, Сцяшк., ЛА, 1, 4), скрэбці́ ‘тс’ (ТС), скрабсці́ (Касп., Варл., Шатал., Сл. ПЗБ, ЛА, 1), скрабці́ (Сл. ПЗБ, ЛА, 1, Др.-Падб.), скрэ́сць (Гарэц., Др.-Падб., Ласт., Юрч.), скрэ́сці (Сл. ПЗБ, ЛА, 1), скрэ́бціся ‘чухацца’ (Жд. 1). Укр. скребти́, рус. скрести́, скресть, славен. škrébati, дзеясловы з інш. ступенню чаргавання гл. на скрабаць. Роднасныя літ. skrebéti ‘шумець, шамацець, шастаць’, skrãbalas ‘бразготка’, ãtskrabas ‘рэшткі’, лат. skrabt ‘скрэбці, скабліць, часаць, драпаць’, skrabstît ‘скрэбці’, с.-н.-ням. schrapen (*skrapôn), ст.-ісл. skrapa ‘драпаць, выкрэсліваць’, англ. scrape ‘скрэбці’, лац. scrobis ‘яма’ (гл. Фасмер 3, 656 з літ-рай; Новое в рус. этим., 210). Сной₁ (636) рэканструюе прасл. *skre(b)ti, якое ўзыходзіць да і.-е. *(s)kerb(h)‑ ‘рэзаць, аддзяляць вострым прадметам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чи́стить несов.

1. (удалять грязь, делать чистым) чы́сціць; (тереть — ещё) шарава́ць; (ваксить — ещё) ваксава́ць;

чи́стить коня́ чы́сціць каня́;

чи́стить зу́бы чы́сціць зу́бы;

чи́стить посу́ду чы́сціць (шарава́ць) по́суд;

чи́стить о́бувь чы́сціць (ваксава́ць) абу́так;

2. (от кожуры) абіра́ць; (скрести) скрэ́бці, струга́ць; (лущить — ещё) лу́шчыць, луза́ць; (перебирать) перабіра́ць;

чи́стить карто́шку абіра́ць (преимущественно варёную), струга́ць (сырую), скрэ́бці (молодую) бу́льбу;

чи́стить морко́вь скрэ́бці мо́ркву;

чи́стить ры́бу скрэ́бці ры́бу;

чи́стить горо́шек абіра́ць (лу́шчыць, луза́ць) гаро́шак;

чи́стить ви́шни, грибы́ перабіра́ць ві́шні, грыбы́;

3. (освобождать от скопившегося, опорожнять) чы́сціць; (дымоход) выціра́ць;

чи́стить кана́л чы́сціць кана́л;

чи́стить коло́дец чы́сціць сту́дню;

чи́стить тру́бы выціра́ць ко́міны;

4. перен. (проверять с целью освобождения от чуждых элементов), разг. чы́сціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)