ско́ўзваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ско́ўзваю ско́ўзваем
2-я ас. ско́ўзваеш ско́ўзваеце
3-я ас. ско́ўзвае ско́ўзваюць
Прошлы час
м. ско́ўзваў ско́ўзвалі
ж. ско́ўзвала
н. ско́ўзвала
Загадны лад
2-я ас. ско́ўзвай ско́ўзвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ско́ўзваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́ўзваць несов., разг. стира́ть (при скольжении); см. ско́ўзаць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Коўзаннем, трэннем сцерці верхні слой чаго-н.

С. падэшвы.

С. палазы ў санях.

2. Качаючыся, пакамячыць што-н.

С. пасцель.

|| незак. ско́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́ўзвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скоўзацца.

2. Зал. да скоўзваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўзвацца несов., разг.

1. стира́ться (при скольжении); см. ско́ўзацца;

2. соска́льзывать;

3. страд. стира́ться; см. ско́ўзваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)