Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ско́рам, -у, м.
1. Скаромная (мясная або малочная) ежа.
Чым такі с., ды лепш нішчымніца (прыказка).
2. Тое, што і мясаед.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ско́рам, -му м.
1. скоро́мное ср.;
2.рел. мясое́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ско́рам, ‑у, м.
1. Скаромная (мясная або малочная) ежа. Старэчымі падслепаватымі вачыма .. [дзед] доўга і падазрона сочыць за гаршкамі, за нявесткай, за ўнучкамі. Гэтакія жарабіцы павырасталі, а яна гатова і ў пост іх карміць скорамам.Васілевіч.[Бацька:] — Можа б вы, дзеткі, пайшлі ды пагасцявалі ў дзеда. Там ёсць сякі-такі скорам.Сабаленка.
2. Тое, што і мясаед.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́раммрэл zur Fástenzeit verbótene Spéise
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ско́рам ‘тлустая скаромная ежа’ (Нас.; брасл., ашм., воран., кам., Сл. ПЗБ). Укр., рус.ско́ром, стараж.-рус.скоромъ ‘тлушч, масла’, ‘скаромная ежа’, рус.-ц.-слав.скрамъ ‘тлушч, маслістасць’, польск.skrom ‘тлушч, сала’, серб.-харв.скра̏ма ‘плеўка, футра, струп’, балг.скрам ‘слой тлушчу пад ежай’, макед.скрама ‘плёнка, пенка (на паверхні вадкасці)’. Прасл.*skormъ ‘тлушч’ таго ж паходжання, што і корм, карміць (гл.), ад і.-е. кораня *(s)ker‑ ‘рэзаць’, з ‑m‑ пашыральнікам, г. зн. ‘тое, што аддзіраецца, адразаецца, напрыклад, слой тлушчу, сала і г. д.’; гл. Фасмер, 3, 653; Брукнер, 496; Скок, 3, 269; БЕР, 6, 790; Пятлёва, Этимология–1974, 16; Мартынаў, Этимология–1968, 17. Іншыя версіі: параўнанне з лац.cremor ‘густы сок, які здабываецца з раслінных рэчываў’ (гл. Патабня ў Праабражэнскага, 2, 308), або з літ.šeŕti ‘карміць скаціну’, грэч.κορέυνΰμι ‘накормліваю’ і г. д. (Вальдэ-Гофман, 1, 204) — адхіляюцца па фанетычных прычынах. Параўн. корм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
акра́са, -ы, ж. (разм.).
1. Аздоба, упрыгажэнне.
Слова — а. мастацкага твора.
2.Скорам, тлушч, якімі запраўляюць страву; закраска.
Заправіць страву акрасай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скоро́мноеср., сущ.ско́рам, -му м., скаро́мнае, -нага ср., скаро́мніна, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скром ‘заечы тлушч, які ўжываецца як лякарства пры вонкавых ранах’ (Нас., Байк. і Некр.). З польск.skrom ‘скаромная тлустая ежа; заечы тлушч’ (Карскі, Белорусы, 149; Цвяткоў, Запіскі, 2, 1, 60; Кюнэ, Poln., 97). Параўн. скорам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скарамя́га, скарамя́ка ‘скаромнік, той, хто ў пост есць скаромнае’ (Нас., Шат.), skaramiáka ‘хто крадзе скаромнае’ (Варл.). Да ско́рам (гл.) з экспр. суф. ‑яг(а), ‑як(а), якія ўтвараюць назвы асоб агульнага роду, аб якіх гл. Сцяцко, Афікс. наз., 130, 132.