назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| скліка́ння | |
| скліка́нню | |
| скліка́ннем | |
| скліка́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| скліка́ння | |
| скліка́нню | |
| скліка́ннем | |
| скліка́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. сзыва́ние; склика́ние;
2. созы́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́сія со́йма пе́ршага скліка́ння die Sítzung des Séjms [sejms] der érsten Legislatúrperiode
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
склі́каць, склі́чу, склі́чаш, склі́ча; склі́ч; склі́каны;
1. каго (што). Паклікаўшы, запрасіўшы, сабраць у адным месцы (многіх).
2. каго-што. Сабраць удзельнікаў (сходу, нарады, калегіяльнага органа
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сзыва́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
созы́в
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парафія́нін, ‑а;
Веруючы, які адносіцца да якой‑н. парафіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zusámmenruf
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
nawoływanie
1. кліканне,
2. прызыў, заклік;
3. гуканне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)