скліка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. скліка́нне
Р. скліка́ння
Д. скліка́нню
В. скліка́нне
Т. скліка́ннем
М. скліка́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скліка́нне ср.

1. сзыва́ние; склика́ние;

2. созы́в м.;

Вярхо́ўны Саве́т СССР пе́ршага ~нняист. Верхо́вный Сове́т СССР пе́рвого созы́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скліка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скліка́ць — склі́каць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скліка́нне н. inberufung f -, -en;

се́сія со́йма пе́ршага скліка́ння die Stzung des Sjms [sejms] der rsten Legislatrperiode

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

склі́каць, склі́чу, склі́чаш, склі́ча; склі́ч; склі́каны; зак.

1. каго (што). Паклікаўшы, запрасіўшы, сабраць у адным месцы (многіх).

С. сяброў у госці.

2. каго-што. Сабраць удзельнікаў (сходу, нарады, калегіяльнага органа і пад.) для работы.

С. сесію.

|| незак. скліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. скліка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сзыва́ние скліка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

созы́в м. скліка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парафія́нін, ‑а; мн. парафіяне, ‑фіян; м.

Веруючы, які адносіцца да якой‑н. парафіі. І цельшынскі звон, як відаць, добра ведаў звычаі сваіх парафіян, бо не спяшаўся канчаць скліканне. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zusmmenruf

m -(e)s, -e скліка́нне; вайск. збор

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nawoływanie

н.

1. кліканне, скліканне;

2. прызыў, заклік;

3. гуканне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)