скля́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скля́нка скля́нкі
Р. скля́нкі скля́нак
Д. скля́нцы скля́нкам
В. скля́нку скля́нкі
Т. скля́нкай
скля́нкаю		 скля́нкамі
М. скля́нцы скля́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. У маракоў: паўгадзінны прамежак часу.

Шэсць склянак (тры гадзіны). Удары склянак (удары, якія адзначаюць прамежак часу).

2. мн. У старадаўнім парусным флоце: суднавы пясочны гадзіннік, які вымярае час па паўгадзінах.

|| прым. скля́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скля́нка ж., мор.

1. скля́нка;

2. только мн. скля́нки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скля́нка

1. (сосуд) пля́шачка, -кі ж., бутэ́лечка, -кі ж.;

2. мор. скля́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. У маракоў — паўгадзінны прамежак часу, які абазначаецца ўдарам у звон, а таксама ўдар звона, што абазначае гэты прамежак часу. Недзе зусім побач на караблі прабілі склянкі. Шлег.

2. толькі мн. (скля́нкі, ‑нак). Старадаўні шкляны пясочны суднавы гадзіннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склянка

Том: 31, старонка: 346.

img/31/31-346_1993_Склянка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)