ске́птык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прыхільнік скептыцызму (у 1 знач.).

2. Чалавек, які ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца з недаверам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ске́птык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ске́птык ске́птыкі
Р. ске́птыка ске́птыкаў
Д. ске́птыку ске́птыкам
В. ске́птыка ске́птыкаў
Т. ске́птыкам ске́птыкамі
М. ске́птыку ске́птыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ске́птык м. ске́птик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ске́птык, ‑а. м.

1. Прыхільнік, паслядоўнік скептыцызму (у 1 знач.). Антычныя скептыкі.

2. Той, хто ва ўсім сумняваецца, да ўсяго адносіцца недаверліва. Міхал Баўдзей па натуры быў скептык, да ўсяго новага ставіўся недаверліва. Колас. Вельмі важна, каб людзі паверылі ў тое, што яны робяць. Але скептыкі і няверы ўсё-такі знайшліся. Вішнеўскі. Даверлівы — зусім не скептык — Усяму я веру, усё цаню... Таўбін.

[Грэч. skeptikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ске́птык м Sképtiker m -s, -, Zwéifler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ске́птык

(гр. skeptikos = які разглядае, крытыкуе)

1) прыхільнік скептыцызму 1;

2) недаверлівы чалавек, які сумняваецца ва ўсім.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ске́птик ске́птык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unbeliever [ˌʌnbɪˈli:və] n. fml няве́руючы; ске́птык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sceptyk

м. скептык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sceptic [ˈskeptɪk] n. ске́птык;

the sceptic school шко́ла філо́сафаў-ске́птыкаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)