Verbum

анлайнавы слоўнік

скасава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скасава́нне ср.

1. упраздне́ние; отме́на ж.;

2. расторже́ние;

1, 2 см. скасава́ць ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скасава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скасава́нне н Áufhebung f -, -en, Ábschaffung f -, -en; Annulíerung f -, -en (адмена); Áuflösung f -, -en (роспуск)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скасаванне шлюбу

т. 14, с. 450

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

расторже́ние скасава́нне, -ння ср.;

расторже́ние бра́ка скасава́нне шлю́бу;

расторже́ние догово́ра скасава́нне дамо́вы (дагаво́ра).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rescission [rɪˈsɪʒn] n. fml анулява́нне; скасава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cancellation [ˌkænsəˈleɪʃn] n. адме́на, анулява́нне, спыне́нне, скасава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ануля́цыя, ‑і, ж.

Прызнанне несапраўдным (якога‑н. акта, дагавору, права і пад.); скасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разво́д¹, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. развесці¹, развесціся¹.

2. Скасаванне шлюбу.

Бацька і маці ў разводзе.

Падаць на р.

Даць р.

|| прым. разво́дны, -ая, -ае.

Разводная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)