ска́льны, -ая, -ае.

Камяністы, які складаецца з каменных горных парод (спец.), які робіцца ў камяністым грунце.

С. грунт.

Скальныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ска́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ска́льны ска́льная ска́льнае ска́льныя
Р. ска́льнага ска́льнай
ска́льнае		 ска́льнага ска́льных
Д. ска́льнаму ска́льнай ска́льнаму ска́льным
В. ска́льны (неадуш.)
ска́льнага (адуш.)		 ска́льную ска́льнае ска́льныя (неадуш.)
ска́льных (адуш.)
Т. ска́льным ска́льнай
ска́льнаю		 ска́льным ска́льнымі
М. ска́льным ска́льнай ска́льным ска́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ска́льны ска́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да скалы. // Скалісты, са скаламі. Не відно мора, але грукат яго не аддаліўся, хвалі б’юць у скальны бераг недзе зусім блізка — здаецца пад ім. Шамякін. Сібір, Сібір, суровы край, багаты, Разлівы рэк, вышыні скальных гор. Буйло.

2. Спец. Які складаецца з цвёрдых горных парод; камяністы. Скальны грунт. □ Яны [шукальнікі] пяскі па рэчышчах капалі, у г[а]рах скальныя крышылі пліты. Дубоўка. // Які робіцца ў камяністым грунце; які служыць для работ у камяністым грунце. Скальныя работы. Скальны экскаватар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́льны Félsen-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скала́, -ы́, мн. ска́лы і (з ліч. 2, 3, 4) скалы́, скал, ж.

Каменная гара з вострымі выступамі, крутымі схіламі.

Падводная с.

|| прым. ска́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ска́льный ска́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ізатэ́цыум

(н.-лац. isothecium)

брыевы мох сям. лембафіліевых, які пашыраны ў Паўн. паўшар’і; скальны або эпіфітны (гл. эпіфіты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

rocky

I [ˈrɑ:ki]

adj.

1) скалі́сты

2) каме́нны, ска́льны

3) цьвёрды

II [ˈrɑ:ki]

adj.

1) хі́сткі, няўсто́йлівы

2) нерашу́чы

3) informal кво́лы, хвараві́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Троль ‘у скандынаўкай міфалогіі — істота (часцей волат), звычайна варожая людзям’ (ТСБМ). З паўн.-герм. troll ‘скальны дух’, ст.-нарв. ‘лясны дэман, волат’, дац. trold, ісл. tröll ‘злы дух у вобразе чалавека’, этымалогія якога надалей застаецца не зусім яснай (Клюге₂₂, 741). Магчыма, адсюль выводзіцца слэнгавае тро́ліць (< англ. to troll ‘лавіць рыбу на кручок’) ‘заводзіць, заблытваць, правакаваць (у інтэрнэтным дыскурсе)’, гл. Барковіч, Лінгваінфарм., 220, 277.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)