скажэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скажэ́нне скажэ́нні
Р. скажэ́ння скажэ́нняў
Д. скажэ́нню скажэ́нням
В. скажэ́нне скажэ́нні
Т. скажэ́ннем скажэ́ннямі
М. скажэ́нні скажэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скажэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. сказіцца, сказіць.

2. Змяненне, якое скажае што-н.; памылка, няправільнасць.

Недапушчальныя скажэнні ў газеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скажэ́нне ср., в разн. знач. искаже́ние, извраще́ние;

с. пла́на — искаже́ние (извраще́ние) пла́на;

у кні́зе вы́яўлена мно́га ~нняў — в кни́ге обнару́жено мно́го искаже́ний (извраще́ний)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скажэ́нне, ‑я, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. скажаць — сказіць і стан паводле знач. дзеясл. скажацца — сказіцца.

2. Змяненне, якое скажае што‑н.; няправільнасць, памылка. Грубыя скажэнні ў тэксце. □ У інтэрмедыях часта непаслядоўна, са скажэннямі перадаваліся асобныя фанетычныя і граматычныя рысы беларускай мовы. Шакун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скажэ́нне н Entstéllung f -, -en; Verzérrung f -, -en (скрыўленне, тэх дэфармацыя); Verstümmelung f -, -en (напр тэксту); Verúnstaltung f -, -en (калечанне, гаджанне, псаванне); Verfórmung f -, -en (дэфармацыя); Verfälschung f -, -en (наўмысна);

скажэ́нне сэ́нсу Sínnentstellung f -;

без скажэ́ння радыё verzérrungsfrei;

скажэ́нне адлюстрава́ння Bíldverzerrung f;

вы́правіць скажэ́нне радыё entzérren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сказі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зі́цца; зак.

1. Змяніцца, перайначыцца.

Інфармацыя пры перадачы па тэлебачанні сказілася.

2. Моцна змяніцца (пра твар, знешні выгляд).

Твар сказіўся ад болю.

|| незак. скажа́цца, -а́ецца.

|| наз. скажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сказі́ць, скажу́, сказі́ш, сказі́ць; сказі́м, сказіце́, сказя́ць; скажо́ны; зак., што.

1. Перайначыць, падаць у няправільным, памылковым выглядзе.

С. думку.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Моцна змяніць (твар, знешні выгляд — ад болю, гора і пад.).

Боль сказіў твар.

|| незак. скажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. скажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлусня́, -і́, ж.

Мана, няпраўда, наўмыснае скажэнне фактаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафана́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Скажэнне чаго-н. невуцкім, зняважлівым абыходжаннем, адносінамі; апашленне.

П. навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

perversion [pəˈvɜ:ʃn] n. скажэ́нне, парушэ́нне, перакру́чванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)