Скаваро́дка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Скаваро́дка
Р. Скаваро́дкі
Д. Скаваро́дцы
В. Скаваро́дку
Т. Скаваро́дкай
Скаваро́дкаю
М. Скаваро́дцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скаваро́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скаваро́дка скаваро́дкі
Р. скаваро́дкі скаваро́дак
Д. скаваро́дцы скаваро́дкам
В. скаваро́дку скаваро́дкі
Т. скаваро́дкай
скаваро́дкаю		 скаваро́дкамі
М. скаваро́дцы скаваро́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скаваро́дка ж. сковоро́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаваро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Тое, што і скаварада; невялікая скаварада. Маша, усміхнуўшыся, клапатліва падсунула бліжэй да.. [мужа] скавародку са смажаным салам. Шамякін. З кашы.. [бабка] рабіла піражкі і падсмажвала іх на скавародцы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаварада́, -ы́, ДМ -радзе́, мн. скаваро́ды і (з ліч. 2, 3, 4) скаварады́, -ро́д, ж. і (разм.) скаваро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Тое, што і патэльня.

|| прым. скаваро́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скаваро́дка ж. разм. (kléine) Pfánne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Скаваро́дка ‘званец вялікі, Rhinanthus major L.’ (Касп.), ‘званец летні, Rhinthus aestivalis L.’ (Кіс.), скаваро́дкі ‘званец вялікі’ (Гарэц., Байк. і Некр.). Да скаварада (гл.); назва па знешнім выглядзе — плоская раскрытая чашачка і выступаючы двугубы вяночак; гл. Нейштадт, Определитель, 502 і наст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сковоро́дка разг. патэ́льня, -ні ж.; скаваро́дка, -кі ж.; см. сковорода́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)