сигнетъ

Том: 31, старонка: 252.

img/31/31-252_1568_Сигнетъ.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Сыгне́т ’пярсцёнак з пячаткай’ (Нас., Сцяшк.), сыгнэ́т ’тс’ (Касп.), ’залаты пярсцёнак’ (маладз., Гіл.). Ст.-бел. сыкгнетъ (сегнетъ, сегнитъ, секгнетъ, сигнетъ, сыгнетъ) ’тс’ з 1498 г., запазычанне са ст.-польск. sygnet (XV ст.), якое з с.-лац. signetum (Булыка, Лекс. запазыч., 34), што да лац. signum ’знак’ (Брукнер, 528).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)