Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
серэна́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -на́д, ж.
1. У сярэдневяковай Заходняй Еўропе (першапачаткова ў Іспаніі і Італіі): прывітальная песня, якая выконвалася звычайна пад акампанемент лютні, мандаліны або гітары ў гонар каханай, пад яе акном.
2. Лірычны музычны твор тыпу сюіты для інструментальнага ансамбля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
серэна́даж., муз. серена́да
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Серэнада 9/90, 498; 10/157
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
серэна́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. У сярэднія вякі ў Іспаніі і Італіі — вячэрняя песня, якая выконвалася звычайна пад акном каханай, у гонар яе.
2. Лірычны музычны твор тыпу сюіты для інструментальнага ансамбля. З.. прафесіянальным майстэрствам былі выкананы.. дзве часткі са струннай серэнады П. Чайкоўскага.«Звязда».
[Фр. sérénade ад іт. serenata.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)