сертыфікат назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін
-
Пазыковае фінансавае абавязацельства дзяржаўньпс органаў, а таксама назва білетаў некаторых дзяржаўных пазык.
-
Афіцыйнае пісьмовае пасведчанне аб чым-н.
|| прыметнік: сертыфікатны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
сертыфіка́т м., в разн. знач. сертифика́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
сертыфікат, ‑у, М ‑каце, м.
1. Пазыковае фінансавае абавязацельства дзяржавы. // Назва аблігацый спецыяльных дзяржаўных пазык.
2. У знешнім гандлі — дакумент са звесткамі пра асартымент, колькасць, якасць тавару.
3. У сельскай гаспадарцы — дакумент на гатунковасць і якасць насення.
4. Кніжн. Пісьмовае пасведчанне аб чым‑н.
[Ад лац. certificatus — засведчаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сертифика́т фин. и пр. сертыфіка́т, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
certyfikat, ~u
м. сертыфікат; пасведчанне; certyfikat asekuracyjny — страхавы сертыфікат;
certyfikat jakości — cepтыфікат якасці;
certyfikat transportowy — транспартны сертыфікат;
certyfikat walutowy — валютны сертыфікат
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
certificate [səˈtɪfɪkət] n. пасве́дчанне; сертыфіка́т;
a birth certificate пасве́дчанне аб нараджэ́нні, ме́трыка;
a health certificate даве́дка аб ста́не здаро́ўя;
a marriage certificate пасве́дчанне аб шлю́бе;
Certificate of Secondary Education BrE сертыфіка́т аб сярэ́дняй адука́цыі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Zertifikát
n -(e)s, -e пасве́дчанне, сертыфіка́т
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Impórtzertifikat
n -(e)s, -e эк. і́мпартны сертыфіка́т, і́мпартнае пасве́дчанне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
atest, ~u
м. юр. пасведчанне; даведка;
atest jakości — сертыфікат якасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)