сертыфікат, ‑у,
1. Пазыковае фінансавае абавязацельства дзяржавы.
2. У знешнім гандлі — дакумент са звесткамі пра асартымент, колькасць, якасць тавару.
3. У сельскай гаспадарцы — дакумент на гатунковасць і якасць насення.
4.
[Ад лац. certificatus — засведчаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)