Сербаў Ісак Абрамавіч

т. 14, с. 344

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сербаў І. А. 1/470; 2/268; 3/52; 4/105; 6/112, 170, 264; 7/533; 8/50, 338; 9/23, 493—494; 10/192, 531; 11/76, 487; 12/424, 425, 426, 446, 652

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Карале́ўства се́рбаў, харва́таў і славе́нцаў

т. 8, с. 50

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каралеўства сербаў, харватаў і славенцаў 2/373, 513; 5/428; 6/550; 8/406; 9/494, 574; 11/28, 191, 498

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

се́рб

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. се́рб се́рбы
Р. се́рба се́рбаў
Д. се́рбу се́рбам
В. се́рба се́рбаў
Т. се́рбам се́рбамі
М. се́рбе се́рбах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́кія, ‑і, ж.

Слівавая або наогул фруктовая гарэлка (у балгар, сербаў і інш.).

[Балг. ракия.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сербскахарва́цкі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сербскахарвацкая мова — мова сербаў, харватаў, чарнагорцаў і баснійцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сербалу́жыцкі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сербалужыцкая літаратура — літаратура лужычан, лужыцкіх сербаў, сербалужычан, заходнеславянскай народнасці ў ГДР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́рбскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Сербіі, сербаў, які належыць, уласцівы ім. Якраз тады [у 1914–1915 гадах] паэт [М. Багдановіч] напісаў цыкл песень, сярод якіх ёсць сербская «Смерць шэршня». Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Каліба (жыллё ў сербаў) 4/394

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)