Verbum

анлайнавы слоўнік

семіётыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Навука, якая вывучае найбольш агульныя ўласцівасці знакаў і знакавых сістэм.

|| прым. семіяты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семіё́тыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

семіётыка ж., в разн. знач. семио́тика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семіётыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Тое, што і семіялогія.

2. Спец. Вучэнне аб прыкметах хваробы.

[Ад грэч. sēméion — знак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Семіётыка 4/342, 586; 6/238; 7/284; 9/480, 481

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

семіётыка,

навука аб знаках.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

семіётыка,

вучэнне аб прыкметах хвароб.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

семіётыка

(гр. semeiotikos = звязаны са знакам)

1) навука аб розных сістэмах знакаў, якія выкарыстоўваюцца для перадачы інфармацыі;

2) раздзел медыцыны, што вывучае прыкметы хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

семіё́тык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

semiotics [ˌsemiˈɒtɪks] n. семіётыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)