семанты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| семанты́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
семанты́чна нареч., лингв. семанти́чески
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
семанты́чна-стылісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
семанты́чна-стылісты́чны |
семанты́чна-стылісты́чная |
семанты́чна-стылісты́чнае |
семанты́чна-стылісты́чныя |
| Р. |
семанты́чна-стылісты́чнага |
семанты́чна-стылісты́чнай
семанты́чна-стылісты́чнае |
семанты́чна-стылісты́чнага |
семанты́чна-стылісты́чных |
| Д. |
семанты́чна-стылісты́чнаму |
семанты́чна-стылісты́чнай |
семанты́чна-стылісты́чнаму |
семанты́чна-стылісты́чным |
| В. |
семанты́чна-стылісты́чны (неадуш.)
семанты́чна-стылісты́чнага (адуш.) |
семанты́чна-стылісты́чную |
семанты́чна-стылісты́чнае |
семанты́чна-стылісты́чныя (неадуш.)
семанты́чна-стылісты́чных (адуш.) |
| Т. |
семанты́чна-стылісты́чным |
семанты́чна-стылісты́чнай
семанты́чна-стылісты́чнаю |
семанты́чна-стылісты́чным |
семанты́чна-стылісты́чнымі |
| М. |
семанты́чна-стылісты́чным |
семанты́чна-стылісты́чнай |
семанты́чна-стылісты́чным |
семанты́чна-стылісты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
семанти́чески нареч. семанты́чна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тэза́ўрус, ‑а, м.
1. Аднамоўны (тлумачальны або тэматычны) слоўнік, які поўна ахоплівае лексіку дадзенай мовы.
2. Поўны, семантычна сістэматызаваны галіновы тэрміналагічны слоўнік, прызначаны для інфармацыйнага пошуку.
[Ад грэч. thēsauros — скарб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алексікалі́зм
(ад а- + гр. leksikon = слоўнік)
род афазіі, якая праяўляецца ў семантычна-лексічных парушэннях мовы хворага, галоўным чынам у няздольнасці правільна называць прадметы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аксю́маран, аксі́маран
(гр. oksymoron = дасціпна-бязглуздае)
стылістычны прыём наўмыснага спалучэння семантычна процілеглых слоў, у выніку чаго ўзнікае новы сэнсавы змест (напр. гаючы боль, звонкая цішыня).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Мокрышча ’скошаная трава’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). Семантычна няясна. Да мокры (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сава́цца ’заляцацца’ (Сл. ПЗБ). Гл. сувац(ца). Відаць, семантычна аказіянальнае ўтварэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Латэрны ’гаваркі’ (іўеў., Сцяшк.) — семантычна роднаснае з лат. later et ’балбатаць, малоць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)