сельку́пка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сельку́пка сельку́пкі
Р. сельку́пкі сельку́пак
Д. сельку́пцы сельку́пкам
В. сельку́пку сельку́пак
Т. сельку́пкай
сельку́пкаю		 сельку́пкамі
М. сельку́пцы сельку́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сельку́пка ж. сельку́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сельку́пка сельку́пка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сельку́пка,

гл. селькупы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельку́пы, ‑аў; адз. селькуп, ‑а, м.; селькупка, ‑і, ДМ ‑пцы; мн. селькупкі, ‑пак; ж.

Паўночная народнасць, якая жыве ў Томскай, Цюменскай абласцях і Краснаярскім краі РСФСР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)