Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
секта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Паслядоўнік секты (у 1 знач.).
2.перан. Чалавек, які схільны да сектанцтва (у 2 знач.).
|| ж.секта́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым.секта́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
секта́нтм., рел., перен.секта́нт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
секта́нтрел., перен.секта́нт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
секта́нт, ‑а, М ‑нце. м.
1. Паслядоўнік якой‑н. рэлігійнай секты. Сход сектантаў.
2.перан. Чалавек, які вылучаецца вузкімі інтарэсамі якой‑н. замкнутай групы, секты. Сектантаў Валуеў ненавідзеў. Таксама ён цярпець не мог раскольнікаў.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
секта́нтжрэл, тсперан Sektíerer m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
sectarian[sekˈteəriən]n.секта́нт; секта́нтка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)