свісця́чы, -ая, -ае (спец.).

Які ўтвараецца пры праходжанні струменя паветра праз вузкую шчыліну ў месцы збліжэння пярэдняй часткі языка з верхнімі пярэднімі зубамі.

С. зычны гук.

Мяккі с. (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свісця́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свісця́чы свісця́чая свісця́чае свісця́чыя
Р. свісця́чага свісця́чай
свісця́чае		 свісця́чага свісця́чых
Д. свісця́чаму свісця́чай свісця́чаму свісця́чым
В. свісця́чы (неадуш.)
свісця́чага (адуш.)		 свісця́чую свісця́чае свісця́чыя (неадуш.)
свісця́чых (адуш.)
Т. свісця́чым свісця́чай
свісця́чаю		 свісця́чым свісця́чымі
М. свісця́чым свісця́чай свісця́чым свісця́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свісця́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свісця́чы свісця́чая свісця́чае свісця́чыя
Р. свісця́чага свісця́чай
свісця́чае		 свісця́чага свісця́чых
Д. свісця́чаму свісця́чай свісця́чаму свісця́чым
В. свісця́чы (неадуш.)
свісця́чага (адуш.)		 свісця́чую свісця́чае свісця́чыя (неадуш.)
свісця́чых (адуш.)
Т. свісця́чым свісця́чай
свісця́чаю		 свісця́чым свісця́чымі
М. свісця́чым свісця́чай свісця́чым свісця́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свісця́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свісця́чы свісця́чая свісця́чае свісця́чыя
Р. свісця́чага свісця́чай
свісця́чае		 свісця́чага свісця́чых
Д. свісця́чаму свісця́чай свісця́чаму свісця́чым
В. свісця́чы (неадуш.)
свісця́чага (адуш.)		 свісця́чую свісця́чае свісця́чыя (неадуш.)
свісця́чых (адуш.)
Т. свісця́чым свісця́чай
свісця́чаю		 свісця́чым свісця́чымі
М. свісця́чым свісця́чай свісця́чым свісця́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свісця́чы лингв. свистя́щий;

с. зы́чны — свистя́щий согла́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свісця́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Са свістам, з прысвістам. — Ты хто такі? — свісцячым шэптам, з усіх сіл трымаючыся, каб не закрычаць, спытаў Гунава. Самуйлёнак.

2. Які ўтвараецца пры праходжанні струменя паветра праз вузкую шчыліну ў месцы збліжэння пярэдняй часткі языка з верхнімі пярэднімі зубамі. Свісцячыя гукі. / у знач. наз. свісця́чы, ‑ага, м. Цвёрды свісцячы. Мяккі свісцячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свісця́чы

1. zíschend, Zisch-;

2. фан. (гук) Zíschlaut m -es, -e; Sibilánt m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пры́свіст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Свіст, які суправаджае спевы.

Салаўіны п.

2. Свісцячы прыгук.

Гаварыць з прысвістам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свистя́щий

1. прич. які́ (што) сві́шча;

2. прил., лингв. свісця́чы;

свистя́щий согла́сный свісця́чы зы́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

świszczący

свісцячы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)