Свіныя, гл. Няжвачныя

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

свіны́

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свіны́ свіна́я свіно́е свіны́я
Р. свіно́га свіно́й
свіно́е		 свіно́га свіны́х
Д. свіно́му свіно́й свіно́му свіны́м
В. свіны́ (неадуш.)
свіно́га (адуш.)		 свіну́ю свіно́е свіны́я (неадуш.)
свіны́х (адуш.)
Т. свіны́м свіно́й
свіно́ю		 свіны́м свіны́мі
М. свіны́м свіно́й свіны́м свіны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свіны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свіны́ свіна́я свіно́е свіны́я
Р. свіно́га свіно́й
свіно́е		 свіно́га свіны́х
Д. свіно́му свіно́й свіно́му свіны́м
В. свіны́ (неадуш.)
свіно́га (адуш.)		 свіну́ю свіно́е свіны́я (неадуш.)
свіны́х (адуш.)
Т. свіны́м свіно́й
свіно́ю		 свіны́м свіны́мі
М. свіны́м свіно́й свіны́м свіны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свіны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свіны́ свіна́я свіно́е свіны́я
Р. свіно́га свіно́й
свіно́е		 свіно́га свіны́х
Д. свіно́му свіно́й свіно́му свіны́м
В. свіны́ (неадуш.)
свіно́га (адуш.)		 свіну́ю свіно́е свіны́я (неадуш.)
свіны́х (адуш.)
Т. свіны́м свіно́й
свіно́ю		 свіны́м свіны́мі
М. свіны́м свіно́й свіны́м свіны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свіны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да свінні (у 1 знач.). Свіное сала. Свіны статак. // Прызначаны для свіней. Свіная ферма. Свіная бульба. // Прыгатаваны, зроблены з мяса ці скуры свінні. Свіная тушонка. Свіныя катлеты. // Такі, як у свінні; маленькі, заплыўшы (пра вочы). З-пад калматых броваў пазіралі маленькія свіныя вочкі. Карпюк.

•••

Сабрацца (прыйсці) у свіныя галасы гл. сабрацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trotter [ˈtrɒtə] n.

1. pl. trotters но́жкі свіныя (страва)

2. рыса́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВАНТРАБЯ́НКА,

традыцыйны бел. мясны выраб. Лакальная назва патрашанка. Адвараныя, дробна парэзаныя, пасоленыя свіныя вантробы (лёгкія, печань, сэрца, ныркі), а таксама галавізна, прыпраўленыя часнаком, перцам і інш. спецыямі, перамешваюць, кладуць у тоўстыя свіныя кішкі ці страўнік і зноў вараць або падпякаюць у печы. Потым на 1—1,5 сутак прыціскаюць гнётам. Ядуць халодную. На З Беларусі вантрабянку называюць сальцісонам.

т. 3, с. 504

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЕРАШЧА́КА,

традыцыйная бел. страва — мачанне для бліноў. Падсмажаныя кавалачкі сала, каўбасы, свіныя рабрынкі з вострымі прыправамі падкалочваюць мукой і тушаць у печы. У наш час верашчака пашырана на ўсёй Беларусі пад назвай мачанка.

т. 4, с. 99

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ша́почный ша́пачны;

◊

прийти́ к ша́почному разбо́ру прыйсці́ ў свіны́я галасы́; прые́хаць све́чкі тушы́ць;

ша́почное знако́мство ша́пачнае знаёмства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́хлы, ‑ая, ‑ае.

Пратухлы, з непрыемным пахам гніення. Тухлыя яйкі. Тухлая рыба. □ — Твой сазан тухлы, — крыкнуў Вано. — Ты яго здохлага злавіў. Самуйлёнак. // Разм. Затхлы, нясвежы (пра ваду); згорклы (пра масла). Тухлае масла. □ Падшыванцы — свіныя пастухі, забыўшы пра сваіх свіней, пра ўсё на свеце, плёскаліся ў копані, у зацвілай раскай тухлай вадзе. Мележ. // Уласцівы гніючым прадуктам (пра пах). На Рыгора панясло смуродам тухлага паветра. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)