Verbum

анлайнавы слоўнік

сві́нка¹ гл. свіння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сві́нка², -і, ДМ -нцы, ж.

Віруснае (пераважна дзіцячае) захворванне — запаленне калявушных залоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сві́нка

‘захворванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сві́нка

‘памянш. да свіння’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сві́нка I ж.

1. уменьш.-ласк. сви́нка, хрю́шка, чу́шка;

○ марска́я с. — морска́я сви́нка

сві́нка II ж., мед. сви́нка, зау́шница, пароти́т м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сві́нка ¹, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да свіння (у 1 знач.).

•••

Марская свінка — невялікая бясхвостая жывёліна атрада грызуноў з белай з чорнымі або жоўтымі плямамі афарбоўкай.

сві́нка ², ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Дзіцячае інфекцыйнае захворванне — запаленне калявушнай залозы (залоз).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Свінка»

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Свінка, гл. Паратыт эпідэмічны

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Свінка (р., бас. Свячанкі) 9/460

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Свінка (в., Капыльскі р-н) 10/67

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)