сві́дар, -дра, мн. -дры, -драў, м.

Тое, што і бур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сві́дар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сві́дар сві́дры
Р. сві́дра сві́драў
Д. сві́дру сві́драм
В. сві́дар сві́дры
Т. сві́драм сві́драмі
М. сві́дры сві́драх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сві́дар м., см. бур

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сві́дар, ‑а, м.

Тое, што і бур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сві́дар тэх. Bóhrer m -s, -; горн. Bóhrstange f -, -n;

паро́дны сві́дар Gestéinbohrer m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сві́дар

(польск. świder)

інструмент для свідравання шчылін у метале, дрэве, грунце і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сві́дар ‘свердзел’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Др.-Падб., Сл. ПЗБ; ашм., Стан.), сві́дэр (Сл. ПЗБ), свідрава́ць (Сл. ПЗБ, Стан.). Запазычанне з польск. świder ‘тс’ < svьrdlo (гл. свердзел). Ст.-бел. свидеръ ‘свярдзёлак’ таксама з ст.-польск. świder (Булыка, Лекс. запазыч., 294).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бур​I техн. бур, род. бу́ра м., сві́дар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Spirálbohrer

m -s, - тэх. спіра́льны сві́дар [бур]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Свідраві́на ‘шчыліна, буравая адтуліна’ (ТСБМ). Наватвор 60‑х гг. XX ст., аўтарства прыпісваецца Я. Скрыгану (PC, 1995, 11, 11); ад сві́драваць ‘рабіць адтуліну свярдзёлкам або бурам’, гл. свідар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)