свято́ша, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -то́ш (іран.).

Прытворна-набожны чалавек; ханжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свято́ша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. свято́ша свято́шы
Р. свято́шы свято́ш
Д. свято́шу свято́шам
В. свято́шу свято́ш
Т. свято́шам свято́шамі
М. свято́шу свято́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свято́ша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. свято́ша свято́шы
Р. свято́шы свято́ш
Д. свято́шы свято́шам
В. свято́шу свято́ш
Т. свято́шай
свято́шаю		 свято́шамі
М. свято́шы свято́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свято́ша ирон. свято́ша, -шы м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свято́ша м. и ж., ирон. свято́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свято́ша, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Іран.

1. Чалавек, які прытвараецца і выдае сябе набожным; ханжа. Дзе бог, там і распуста, — Пад крыльцам божым бруд ямчэй хаваць. Святошы ўмеюць шырму святасці саткаць Даволі густа. Корбан. Веруючым карысна ведаць сапраўдны твар гэтых [карыслівых і хцівых] святош. «Звязда».

2. Разм. Пра ціхага, сціплага чалавека. — А ну яе! Святошу з сябе выстаўляе! Нават жартаў не разумее! — адказаў.. [Казак], мацаючы шчаку. — Дай закурыць, Барташэвіч, братка. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свято́ша м, ж іран Schéinheilige (sub) m, f -n, -n; Frömmler m -s, -; Frömmlerin f -, -nen (жанчына)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

goody-goody [ˈgʊdigʊdi] n. infml свято́ша; ца́ца (неадабральна)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hypocrite [ˈhɪpəkrɪt] n. крываду́шнік; крываду́шніца; прытво́ршчык; прытво́ршчыца; хан жа́, свято́ша

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Frömmling

m -s, -e ханжа́, свято́ша

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)