святля́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. святля́вы святля́вая святля́вае святля́выя
Р. святля́вага святля́вай
святля́вае		 святля́вага святля́вых
Д. святля́ваму святля́вай святля́ваму святля́вым
В. святля́вы (неадуш.)
святля́вага (адуш.)		 святля́вую святля́вае святля́выя (неадуш.)
святля́вых (адуш.)
Т. святля́вым святля́вай
святля́ваю		 святля́вым святля́вымі
М. святля́вым святля́вай святля́вым святля́вых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

святля́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Не зусім светлы, светлаваты. Час, мабыць, мінаў за поўнач — маладзічок узлез у самую высь неба і ціха бліскаў там, завалочаны святлявым мроівам. Быкаў.

2. З светларусымі валасамі. Другі быў яшчэ шырэйшы ў плячах і ростам вышэйшы, а дабрадушным тварам, з вялікай святляваю галавою. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святля́вы

1. hell, klar, licht;

2. (светларусы) dúnkelblond

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)