Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сво́йскі, -ая, -ае.
1. Не дзікі, выгадаваны чалавекам (пра жывёл, птушак).
С. конь.
Свойскія качкі.
2. Спакойны, не брыклівы.
Свойскае жарабя.
Свойскія ласяняты.
3. Не куплёны, выраблены дома, прыгатаваны ў хатніх умовах.
Свойскай работы ніткі.
4. Пра чалавека: які спагадліва, па-таварыску адносіцца да людзей (разм.).
С. сусед.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сво́йскі
1. (прирученный, не дикий) дома́шний;
~кія ка́чкі — дома́шние у́тки;
2. ручно́й; сми́рный;
~кае жарабя́ — ручно́й (сми́рный) жеребёнок;
3. (о человеке) сво́йский, общи́тельный;
с. сусе́д — сво́йский (общи́тельный) сосе́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сво́йскі, ‑ая, ‑ае.
1. Не дзікі, выгадаваны чалавекам (пра жывёл, птушак). Свойская свіння. □ І свойскія гусі таксама Добра ляталі калісьці, І з ветрам умелі спрачацца, І крылы аб воблакі чысціць.Сіпакоў.// Культурны, вырашчаны чалавекам (пра расліны). Свойскія кветкі. □ — Гэта і ёсць свойскае дрэва. Яблыня, — з прыкметнаю злосцю ў голасе адказаў Хрупак. — Была свойская, а стала не свойская. Здзічэла.Чыгрынаў.
2. Прыручаны чалавекам; ручны. Ласяняты ў гадавальніку хутка зрабіліся зусім свойскімі.В. Вольскі.Маладую, калі прыехалі дадому, пан загадаў замкнуць у далёкіх пакоях. Маладога — кінуць свойскаму мядзведзю.Караткевіч.// Рахманы, спакойны, не брыклівы. Свойскае жарабя.//Разм. Паслухмяны (пра чалавека). Па-ранейшаму.. [Красанок] яшчэ дужы.. Усюды свойскі, пакладзісты.Гроднеў.
3. Не куплёны, хатняга вырабу. Фельчар стаў апранацца ў доўгі карычневага сукна свойскай работы бурнос з башлыком.Пестрак.// Прыгатаваны дома (пра харчы). [Цярэшка:] — Хіба ў нас больш нічога на стале няма? Вунь жа, дзякаваць богу, парасяцінка, свойская кілбаска.Сабаленка.
4.Разм. Які прыязна, спагадліва адносіцца да людзей; таварыскі. Цішка — добры мой сусед, Гэта — хлопец-усёвед. Свойскі і разумны — Не бывае сумны.Агняцвет.Мужык што трэба — свойскі, моцны. Паможа кожнаму ў бядзе.Панчанка.// Уласцівы такім людзям або адносінам паміж такімі людзьмі. Таня і не заўважыла, як шапачнае знаёмства з Павалковічам стала пераўтварацца ў свойскія, даволі прыязныя адносіны.Машара.
5. Характэрны, знаёмы, пашыраны на якой‑н. тэрыторыі. А як песню пачуў, што над рэчкай звініць,.. Я пазнаў чагось свойскага многа ў ёй: Калісь чуў гэта ў песнях старонкі сваёй.Багдановіч.Асенняй раніцою, Па нашай звычцы свойскай, Нас цэлай грамадою Праводзілі ў войска.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сво́йскі
1. (не дзікі, выгадаваны чалаекам) Haus-; häuslich;
сво́йскія жывёлы Háustiere pl;
2. (прыручаны) zahm, gehórsam;
ён зрабі́ўся зусі́м сво́йскітсперан er ist ganz zahm gewórden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сво́йскі ‘не дзікі, выгадаваны ці прыручаны чалавекам (пра жывёл, птушак, расліны), ‘прыязны, знаёмы, таварыскі’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Др.-Падб., Байк. і Некр., Ян., Варл., Сл. ПЗБ, ТС), сюды ж сво́йсклівы ‘рахманы’ (Сл. ПЗБ). Укр.сві́йський ‘хатні, прыручаны’, рус.сво́йский ‘свой, дружалюбны, фамільярны’, польск.swojski ‘свой, не чужы, звычайны’, ‘хатні, прыручаны’, славац.svojsky ‘свой, родны, не чужы’, серб.-харв.svȏjski ‘свой’, балг.сво́йски ‘дружалюбны, фамільярны’. Прасл.*svojъskъ ад *svojь ‘свой’ з прыметнікавым суф. ‑ъsk‑; першаснае значэнне ‘свой, не чужы’. У беларускай, украінскай і польскай мовах семантычная інавацыя ‘хатні, прыручаны’ (аб жывёлах).