Светачаў Г. Г. 9/33, 437

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

све́тач

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. све́тач све́тачы
Р. све́тача све́тачаў
Д. све́тачу све́тачам
В. све́тача све́тачаў
Т. све́тачам све́тачамі
М. све́тачы све́тачах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

све́тач

‘з'ява, прадмет’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. све́тач све́тачы
Р. све́тача све́тачаў
Д. све́тачу све́тачам
В. све́тач све́тачы
Т. све́тачам све́тачамі
М. све́тачы све́тачах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)