све́тач
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| све́тач | све́тачы | |
| све́тача | све́тачаў | |
| све́тачу | све́тачам | |
| све́тача | све́тачаў | |
| све́тачам | све́тачамі | |
| све́тачы | све́тачах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)