свая́чка гл. сваяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свая́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. свая́чка свая́чкі
Р. свая́чкі свая́чак
Д. свая́чцы свая́чкам
В. свая́чку свая́чак
Т. свая́чкай
свая́чкаю		 свая́чкамі
М. свая́чцы свая́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

свая́чка ж.

1. ро́дственница;

2. своя́ченица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свая́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да сваяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свая́чка ж Verwándte (sub) f -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

свая́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто знаходзіцца ў сваяцтве з кім-н.

С. па маме.

Далёкі с.

|| ж. свая́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́дственница свая́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сво́йственница свая́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кузы́нка ’сваячка’ (Сцяшк. Сл.) < польск. kuzynka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

krewniaczka

ж. разм. сваячка, радня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)