свали́ть сов.

1. в разн. знач. звалі́ць, мног. пазва́льваць; (дерево — ещё) спусці́ць, мног. паспуска́ць; (в одно место, с повозки и т. п. — ещё) звярну́ць; (вину на кого-л. — ещё) звярну́ць;

свали́ть де́рево звалі́ць (спусці́ць) дрэ́ва;

ве́тер свали́л с ног ве́цер звалі́ў з ног;

свали́ть дрова́ в ку́чу звалі́ць (пазва́льваць, звярну́ць) дро́вы ў ку́чу;

свали́ть се́но с пово́зки звалі́ць (звярну́ць) се́на з во́за;

боле́знь его́ свали́ла хваро́ба яго́ звалі́ла;

свали́ть вину́ на друго́го звалі́ць (звярну́ць) віну́ на друго́га;

2. (уменьшиться, ослабеть) разг. спа́сці;

жар к ве́черу свали́л гарачыня́ пад ве́чар спа́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назва́льваць сов. (во множестве) свали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скулі́ць сов., разг. свали́ть, сковырну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сапха́ць сов., разг. свали́ть; запиха́ть;

с. усё ў мех — свали́ть (запиха́ть) всё в мешо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збуры́ць сов., разг. свали́ть в ку́чу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згалабу́рдзіць сов., прост. свали́ть как попа́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згрува́сціць сов. беспоря́дочно свали́ть в ку́чу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сва́ленный зва́лены, мног. пазва́льваны; спу́шчаны, мног. паспуска́ны; зве́рнены; см. свали́ть​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сковырну́ть сов.

1. разг. скалупну́ць;

2. (свалить) прост. звалі́ць; (столкнуть) скулі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазваро́чваць сов. (о многом)

1. свороти́ть; сверну́ть;

2. свали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)