Сату́рн

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сату́рн
Р. Сату́рна
Д. Сату́рну
В. Сату́рн
Т. Сату́рнам
М. Сату́рне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Сату́рн

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сату́рн
Р. Сату́рна
Д. Сату́рну
В. Сату́рна
Т. Сату́рнам
М. Сату́рне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Сату́рн астр. Сату́рн, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сатурн,

планета.

т. 14, с. 193

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сатурн,

адзін з рымскіх багоў.

т. 14, с. 193

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Сатурн»,

серыя амер. ракет-носьбітаў.

т. 14, с. 193

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сату́рн м астр Satúrn m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Saturn [ˈsætɜ:n] n.

1. myth. Сату́рн (бог пасеваў і земляробства)

2. astron. Сату́рн (планета)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Рэя,

спадарожнік планеты Сатурн.

т. 14, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тытан,

спадарожнік планеты Сатурн.

т. 16, с. 81

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)