сарамя́жны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сарамя́жны |
сарамя́жная |
сарамя́жнае |
сарамя́жныя |
| Р. |
сарамя́жнага |
сарамя́жнай
сарамя́жнае |
сарамя́жнага |
сарамя́жных |
| Д. |
сарамя́жнаму |
сарамя́жнай |
сарамя́жнаму |
сарамя́жным |
| В. |
сарамя́жны (неадуш.)
сарамя́жнага (адуш.) |
сарамя́жную |
сарамя́жнае |
сарамя́жныя (неадуш.)
сарамя́жных (адуш.) |
| Т. |
сарамя́жным |
сарамя́жнай
сарамя́жнаю |
сарамя́жным |
сарамя́жнымі |
| М. |
сарамя́жным |
сарамя́жнай |
сарамя́жным |
сарамя́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сарамя́жны, см. сарамя́жлівы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сарамя́жны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і сарамяжлівы. Мікалай быў.. ціхім і нават сарамяжным мог здавацца. Чорны. Буйная сарамяжная радасць жыцця ахоплівала.. [Барыса] ля палотнаў Рубенса. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сарамя́жы ’сарамлівы, канфузлівы’ (ТСБМ, Гарэц., Янк. 1, Байк. і Некр., Мат. Гом., Ян., Сл. ПЗБ), сарамя́жлівы (Касп., Сцяшк., Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), сарамя́жны (Байк. і Некр.) ’тс’. Укр. соромʼя́жний, соромяжли́вий, ст.-рус., ц.-слав. срамѧживъ, срамѧжьливъ, ст.-рус. соромяживый, соромяжьливый, польск. старое sromieżliwy, н.-луж. sromjažlmy, серб.-харв. сра́меж ’сорам’, славен. srameźljiv ’сарамлівы’. Ад *sormęga, (гл. сарамяга) з рознымі суф. (Брукнер, 511; Шустар-Шэўц, 2, 1351); па апошняй прычыне прасл. форму узнавіць цяжка. Формы сарамя́злівы, сарамя́злівы (беласт., лях., Сл. ПЗБ), магчыма, пад польскім уплывам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сарамлівы, сарамяжы, сарамяжлівы, сарамяжны, цнатлівы, канфузлівы, ціхманы (абл.); баязлівы, нясмелы, нерашучы (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)