сано́рны, -ая, -ае.

У выразе: санорны зычны гук (спец.) — зычны гук, які вымаўляецца з перавагай голасу над шумам (напр.: л, м, н).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сано́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сано́рны сано́рная сано́рнае сано́рныя
Р. сано́рнага сано́рнай
сано́рнае		 сано́рнага сано́рных
Д. сано́рнаму сано́рнай сано́рнаму сано́рным
В. сано́рны (неадуш.)
сано́рнага (адуш.)		 сано́рную сано́рнае сано́рныя (неадуш.)
сано́рных (адуш.)
Т. сано́рным сано́рнай
сано́рнаю		 сано́рным сано́рнымі
М. сано́рным сано́рнай сано́рным сано́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сано́рны лингв. соно́рный;

~ныя гу́кі — соно́рные зву́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сано́рны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: санорныя зычныя гл. зычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сано́рны фан sonór;

сано́рны зы́чны Sonórlaut m -(e)s, -e, Sonór m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

соно́рный лингв. сано́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sonorant [ˈsɒnərənt] n. ling. сано́рны гук

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sonant

[ˈsoʊnənt]

1.

adj.

гу́чны, сано́рны

2.

n.

сано́рны зы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sonór

a сано́рны; гу́чны; зво́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

н, нескл., н.

1. Пятнаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эн». Вялікае Н.

2. Санорны, насавы, пярэднеязычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)