самшы́т, -а, М -шы́це, мн. -ы, -аў, м.

Невялікае вечназялёнае дрэва з вельмі цвёрдай і цяжкай драўнінай.

Каўказскі с.

|| прым. самшы́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самшы́т

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. самшы́т
Р. самшы́ту
Д. самшы́ту
В. самшы́т
Т. самшы́там
М. самшы́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самшы́т

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самшы́т самшы́ты
Р. самшы́та самшы́таў
Д. самшы́ту самшы́там
В. самшы́т самшы́ты
Т. самшы́там самшы́тамі
М. самшы́це самшы́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самшы́т, -та, (о древесине и собир.) -ту м., бот. самши́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самшы́т, ‑а і ‑у, М ‑шыце, м.

1. ‑а. Паўднёвае вечназялёнае дрэва або куст сямейства самшытавых з цвёрдай драўнінай. / ‑у; у знач. зб. Пасадка самшыту.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самшыт

т. 14, с. 143

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Самшы́т ’паўднёва вечназялёнае дрэва з цвёрдай драўнінай’ (ТСБМ), праз рус. самши́т ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 73) з пярс. šimšäd ’тс’ (Праабражэнскі, 2, 249; Локач, 151; Фасмер, 3, 555).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

box​1 [bɒks] n. bot. самшы́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

букс, ‑а і ‑у, м.

Тое, што і самшыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

букс

(лац. buxus)

тое, што і самшыт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)