само́тна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
само́тна само́тней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

само́тна нареч.

1. гру́стно, тоскли́во, уны́ло;

2. уединённо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

само́тна прысл

1.wéhmütig, schwérmütig; beklómmen;

2. (сумна) lángweilig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

одино́ко нареч. адзіно́ка, само́тна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уединённо нареч. само́тна, адзіно́ка; адасо́блена;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Захухмо́леўшы ’маркотна, самотна’ (Жд. 2). Параўн. чэш. zachumlati ’схавацца’, славац. chuchma ’дурная, бесталковая жанчына’. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́тах, ‑а, м.

Месяц у апошняй квадры, на зыходзе. Ад маладзіка да ветаха. □ Неба было зорнае і чыстае, толькі ля ветаха самотна вісела хмурынка. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

samotnie

адзінока; самотна;

mieszkam samotnie — жыву адзінока (адзін; адна)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

го́рна,

Разм.

1. Прысл. да горны ​2.

2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі прыгнечаны стан, у якім знаходзіцца хто‑н., перажываючы гора. І было самотна, надта было горна, Было многа крыўды, было многа слёз. Гурло. Пачынаюць думкі грызці — сумна, горна. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзінока, самотна, нелюдзіма, сіратліва □ сам па сабе, як пень

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)